Waarom is drop zo populair in Nederland?

In Nederland zijn we helemaal gek van drop. Maar probeer het niet zomaar aan iedere toerist aan te smeren, want de kans bestaat dat hij het gewoon uitspuugt. In grote delen van de wereld vinden ze het maar niks. Veel te zout en veel te wrang. Maar hoe komt het dat drop zo populair is in Nederland en men het in het buitenland vaak links laat liggen? Het heeft wat te maken met onze dropcultuur.

Denkbeeldige lijn van Nederland naar Moskou

Nergens ter wereld wordt er meer drop gegeten dan in Nederland. Ook in onder meer Scandinavië vindt men drop behoorlijk lekker. Eigenlijk loopt er een denkbeeldige lijn die gaat van Nederland naar Moskou. Ten noorden van die lijn vinden ze drop ongelofelijk lekker. Er is bijvoorbeeld Duitse Lakrisal, Deense Heksehyl en er is natuurlijk de Engelse drop. Ten zuiden van die lijn vinden ze het maar niks. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, zoals de Zwitsers die Bärendreck hebben. Ook in bepaalde regio's in Italië eet men drop en Charlie Chaplin at in de film The Gold Rush een schoen van drop. Dat vond hij lekkerder dan een echte schoen.

Deze lijn is bijzonder, want de ingrediënten om drop te maken zijn net afkomstig van zuiderse landen. Bovendien ligt ook de oorsprong van drop ten zuiden van die denkbeeldige lijn. De Egyptenaren kenden drop bijvoorbeeld al, terwijl de Grieken en de Romeinen drop als medicijn gebruikten. En het was de Italiaan Giorgio Amarelli die in 1731 de basis legde voor de industriële dropproductie.

De apothekers leerden Nederlanders houden van drop

Tegelijkertijd heeft het ook wat te maken met onze dropcultuur. Drop is iets dat men echt wel moet leren eten of lusten, net zoals spruitjes of witlof. Na verloop van tijd is er sprake van gewenning. Kinderen leren het lekker te vinden en blijven het eten. In het buitenland leert men het vaak simpelweg niet eten en heeft men er ook geen behoefte aan.

Dat drop hier al zo lang populair is, is te danken aan de apothekers. Het waren de apothekers die drop verkochten, omwille van bepaalde medicinale eigenschappen. Zij leerden het ons eigenlijk eten. In 1890 brak er een griepepidemie uit met Amsterdam als epicentrum. We kenden drop toen al langer, maar rond die tijd brak er een heuse rush op drop uit. De dropverkoop raakte toen in een stroomversnelling. Na de epidemie bleef men het eten. Het idee dat drop gezond houdt, bleef lange tijd bestaan.

We leerden het met andere woorden eten en we vonden het lekker. En we leren het onze kinderen eten en dan vinden zij het ook lekker, zo gaat dat met cultuur. En zo groeide Nederland uit tot het grootste dropland ter wereld.